Η αρθρέωση της άρθρωσης του γόνατος (γονιμή) είναι μια προοδευτική χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων του γόνατος με βλάβη, αραίωση και καταστροφή του χόνδρου (αρθρικές επιφάνειες του μηριαίου και κνήμης), καθώς και βλάβη στο υποσπονδυλικό οστό. Έχει αποδειχθεί από την έρευνα (αρθροσκόπηση και MRI) ότι εκτός από τη βλάβη στον αρθρικό χόνδρο, ο μηνίσκος και το αρθρικό κέλυφος εμπλέκονται στη διαδικασία. Η γονθρωπία είναι μία από τις πιο κοινές ορθοπεδικές παθολογίες. Υπάρχουν συνώνυμα της - οστεοαρνία (ΟΑ), παραμορφωτική αρθρίωση. Η ασθένεια είναι ένα σημαντικό κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα, καθώς είναι ευρέως διαδεδομένο και επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών λόγω συνεχούς πόνου και, επιπλέον, προκαλεί υψηλή αναπηρία.
Μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα, δεν υπήρχε ενοποιημένος ορισμός της νόσου. Μόνο το 1995, η ασθένεια χαρακτηρίστηκε ως αποτέλεσμα της δράσης μηχανικών και βιολογικών παραγόντων που οδήγησαν σε ανισορροπία μεταξύ των διεργασιών αποικοδόμησης και σύνθεσης της εξωκυτταρικής μήτρας του αρθρικού χόνδρου. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζονται η εκφυλισμό και ο εκφυλισμός του, οι ρωγμές, η οστεοσκλήρωση και η συμπύκνωση του φλοιώδους στρώματος του υποεγκεφαλικού οστού σχηματίζονται, τα οστεοφυτικά αναπτύσσονται και σχηματίζονται υποσυγονικές κύστεις.
Πολλοί παράγοντες οδηγούν σε γονιμοποίηση, μεταξύ των οποίων:
χρόνιο τραύμα (παραβίαση του καθεστώτος φυσικής άσκησης, υπερβολικό βάρος).
ενδοκρινικές, φλεγμονώδεις, μεταβολικές και ισχαιμικές ασθένειες.
Η παρουσία συγγενών ή αποκτηθέντων παραβιάσεων των αναλογιών, των μορφών ή της δομικής οργάνωσης των άκρων των αρθρώσεων.
Συμπτώματα αρθρώσεων των αρθρώσεων γόνατος
Η αρθρέωση της άρθρωσης του γόνατος χαρακτηρίζεται από:
σταδιακή αρχή.
Μη εντατικός πόνος στην άρθρωση όταν κινείται, ειδικά όταν κάθονται και ανεβαίνουν στις σκάλες.
Το "Tingle -up", η δυσκαμψία και ο "πόνος εκκίνησης" που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των πρώτων βημάτων και η μείωση ή η εξαφάνιση, αν ο ασθενής "αποκλίνει", μετά από σημαντική σωματική δραστηριότητα, ανανεώνεται.
Η εμφάνιση του γόνατος παραμένει η ίδια. Μερικές φορές παρατηρείται ελαφρύ πρήξιμο ή στην άρθρωση υπάρχει συσσώρευση υγρού (εμφανίζεται η ανάπτυξη της αρθρικού). Ταυτόχρονα, το γόνατο αυξάνεται στον όγκο, διογκώνεται, εξομαλύνεται, αισθάνεστε τον περιορισμό των κινήσεων και της σοβαρότητας.
Με την εξέλιξη της νόσου, ο πόνος αποκτά έναν πιο έντονο χαρακτήρα, που εμφανίζεται ήδη με μικρά φορτία και παρατεταμένο περπάτημα. Εντοπίζεται στην πρώτη-φουσκωμένη επιφάνεια της άρθρωσης. Η μεγάλη ανάπαυση συμβάλλει συνήθως στην εξαφάνιση του πόνου. Ο όγκος των αρθρικών κινήσεων μπορεί να μειωθεί, εμφανίζεται μια κρίση και με μέγιστη κάμψη του ποδιού υπάρχει ένας έντονος πόνος. Η ρύθμιση της κοινής διαμόρφωσης αλλάζει, είναι σαν να επεκτείνεται. Οι αρθρίτες ανησυχούν συχνότερα, προχωρήστε πιο μακρά και με μεγάλη ποσότητα υγρού.
Το τελευταίο στάδιο της γονάρθης χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ο πόνος αποκτά σχεδόν σταθερή φύση, προκαλώντας άγχος όχι μόνο κατά τη διάρκεια του περπατήματος, αλλά και σε ηρεμία, ακόμα και τη νύχτα, όταν οι ασθενείς πρέπει να αναζητήσουν μια βολική κατάσταση για ύπνο. Οι κινήσεις είναι πιο περιορισμένες: είναι δύσκολο να λυγίσετε και να αφήσετε το πόδι μέχρι το τέλος. Η άρθρωση παραμορφώνεται και αυξάνεται σε όγκο. Συχνά υπάρχει η εμφάνιση του Valgus (σχήματος Χ) ή της παραμόρφωσης των ποδιών του VALGUS ή του VARUS. Το βάδισμα γίνεται ασταθές, περνώντας. Σε σοβαρές περιπτώσεις, απαιτείται ζαχαροκάλαμο ή δεκανίκια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, στο 76% των ηλικιωμένων, η γοναρισμό βρίσκεται στις ακτινογραφίες των καταγγελιών του πόνου στα γόνατα. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από μια ασθένεια, η οποία σχετίζεται με την ορμονική αναδιάρθρωση μετά από 45 χρόνια.
Παθογένεση της αρθρίσεως των αρθρώσεων του γόνατος
Η πρωτογενή και η δευτερογενής οστεοαρθρία διακρίνεται.
Πρωτοβάθμια αρθρίτιδα:
Ο αρθρικός χόνδρος καταστρέφεται και ενημερώνεται συνεχώς, κανονικά αυτές οι διαδικασίες είναι ισορροπημένες. Με την ηλικία, η ενημέρωση του χόνδρου επιβραδύνεται και η καταστροφή, η οποία ονομάζεται διαδικασία υποβάθμισης ή εκφυλισμού, αρχίζει να επικρατεί. Ένας σημαντικός ρόλος διαδραματίζεται από το βάρος ενός ατόμου, αφού με ζύγιση 70 kg ανά 20 βήματα συνεχίζουμε κάθε σκέλος 700 kg (70 kg x 10 βήματα) και με μάζα 120 kg ανά πόδι αντιπροσωπεύει 1200 κιλά. Ως εκ τούτου, ένας αδύναμος χόνδρος φεύγει μερικές φορές ταχύτερα.
Είναι απαραίτητο να θυμόμαστε: η άρθρωση λαμβάνει θρεπτικά συστατικά και αποκαθίσταται κατά τη μετακίνηση. Ένας καθιστικός τρόπος ζωής μειώνει τις μεταβολικές διεργασίες και τα απαραίτητα στοιχεία δεν φθάνουν στον χόνδρο.
Υπάρχουν αμφιλεγόμενα δεδομένα σχετικά με τον κληρονομικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου. Εάν οι γονείς είχαν αρθρίωση, τότε η πιθανότητα εμφάνισης στα παιδιά αυξάνεται.
Εμφανίζεται λόγω της αυτοάνοσης αρθρικής φλεγμονής.
Η δευτερογενής αρθρίωση έχει τον λόγο:
Τραυματισμοί (κατάγματα, ρήξη του μηνίσκου και του πρόσθιου σταυροειδούς συνδέσμου). Δυστυχώς, σε οποιοδήποτε άτομο, ανεξάρτητα από την ηλικία, αυτές οι βλάβες οδηγούν σε υπερβολικό φορτίο στον χόνδρο. Ένα κάταγμα οποιωνδήποτε τμημάτων οστών που καλύπτονται με χόνδρο συνοδεύεται από το σχηματισμό παρατυπιών - "βήματα". Σε αυτή τη ζώνη, η τριβή συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κίνησης και σχηματίζεται η αρθρίωση.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η νόσος του König (ανατομή οστεοχονδρίτιδας), οι συνέπειες της πυώδους φλεγμονής στην άρθρωση (οδηγημένη) κλπ.
περιφερειακές αγγειακές παραβιάσεις ·
Χρόνια εκκρεμιστικά-βιομηχανικά και σχήματα ουλών στην άρθρωση.
Με την αρθρέωση (οστεοαρθρία) Εκτός από την προοδευτική καταστροφή του χόνδρου, την απώλεια των ιδιοτήτων της ελαστικότητας και των μαξιλαριών, τα οστά εμπλέκονται σταδιακά στη διαδικασία. Κάτω από το φορτίο, προκύπτουν σημεία κατά μήκος των άκρων (εξώξεις), οι οποίες θεωρούνται λανθασμένα "καταθέσεις αλάτων" - με κλασική αρθρίωση, δεν υπάρχει καμία κατάθεση αλάτων. Προχωράει, η αρθρίωση συνεχίζει να "τρώει" τον χόνδρο. Στη συνέχεια, το οστό παραμορφώνεται, ο σχηματισμός κύστεων εμφανίζεται εκεί, επηρεάζονται όλες οι δομές των αρθρώσεων και το πόδι είναι καμπύλο.
Εκτός από το εσωτερικό ή το εξωτερικό τμήμα του γόνατος, η αρθρέωση μπορεί να επηρεάσει τις επιφάνειες μεταξύ της επιγονατίδας και της ενδιάμεσης αυλάκιας του μηριαίου οστού. Αυτή η επιλογή ονομάζεται PATELLO-FOMERY ARTHROSIS.
Η αιτία του, κατά κανόνα, καθίσταται υπογονή, κάταγμα ή μετατόπιση της επιγονατίδας.
Ταξινόμηση και στάδια ανάπτυξης της αρθρούς των αρθρώσεων γόνατος
Ανεξάρτητα από την αιτία της εμφάνισης, διακρίνονται τρία στάδια της νόσου:
Στάδιο Ι - αρχικές εκδηλώσεις. Χαρακτηρίζεται από πρωταρχικές αλλαγές στον χόνδρο Hyalin. Οι δομές των οστών δεν επηρεάζονται. Στα ενδοοσωμένα αγγεία και τριχοειδή αγγεία, η παροχή αίματος διαταράσσεται. Η ξηρή επιφάνεια του χόνδρου γίνεται και χάνει την ομαλότητα του. Εάν η ασθένεια συνοδεύεται από συνεχή τεταμένη αρθρική, τότε αναπτύσσεται μια κύστη. Μετά από ένα σημαντικό φορτίο στην άρθρωση, εμφανίζονται ηλίθιοι πόνοι. Είναι δυνατό ένα ελαφρύ πρήξιμο, το οποίο περνά μετά από ανάπαυση. Δεν υπάρχει παραμόρφωση.
Στάδιο ΙΙ - Το στρώμα του χόνδρου αραιώνεται έντονα και σε μέρη απουσιάζει εντελώς. Τα οστεοφυτικά εμφανίζονται κατά μήκος των άκρων των αρθρικών επιφανειών. Τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του αρθρικού υγρού της αλλαγής της άρθρωσης - γίνεται παχύτερο, πιο παχύρρευστο, πράγμα που οδηγεί σε επιδείνωση των θρεπτικών και λιπαντικών ιδιοτήτων. Ο πόνος είναι μεγαλύτερος και έντονος, συχνά εμφανίζεται μια κρίση όταν κινείται. Υπάρχει ένας ελαφρύς ή μέτριος περιορισμός των κινήσεων και μια μικρή παραμόρφωση της άρθρωσης. Η λήψη αναλγητικών βοηθά στην ανακούφιση του πόνου.
Στάδιο ΙΙΙ - Η έλλειψη χόνδρου στις περισσότερες πληγείσες περιοχές, σοβαρή σκλήρυνση (σφραγίδα) του οστού, πολλά οστεοφυτικά και απότομη στένωση ή η απουσία χάσματος άρθρωσης. Οι πόνοι είναι σχεδόν σταθεροί, το βάδισμα είναι σπασμένο. Η κινητικότητα είναι έντονα περιορισμένη, η παραμόρφωση της άρθρωσης είναι αισθητή. Τα ΜΣΑΦ, η Φυσιοθεραπεία και άλλες τυποποιημένες μέθοδοι θεραπείας είναι αναποτελεσματικές.
Ανάλογα με τον αριθμό των προσβεβλημένων αρθρώσεων, διακρίνεται μία και η διμερής γονιμή.
Επιπλοκές της αρθρούς των αρθρώσεων γόνατος
Η πιο συνηθισμένη επιπλοκή του σταδίου II και III είναι η tendovaginitis της ηγετικής ομάδας των μυών του ισχίου. Αυτό εκδηλώνεται από τον πόνο στην εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης, η οποία εντείνεται κατά τη διάρκεια της κίνησης. Ο λόγος είναι η ανισορροπία των μυών και η παραμόρφωση. Με παρατεταμένη μείωση του όγκου των κινήσεων, αναπτύσσεται η σύρση. Επιπλέον, συμβαίνει συχνά η αρθρική ιδιότητα. Η παραμελημένη γονάρθρωπος επηρεάζει ολόκληρο το μυοσκελετικό σύστημα, παραβιάζοντας τη βιομηχανική της σπονδυλικής στήλης και άλλες μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κήλη μεσοσπονδύλιων δίσκων και αρθρίτιδας άλλων αρθρώσεων. Η δεύτερη άρθρωση του γόνατος είναι υπερφορτωμένη (αν η ασθένεια είναι μία -πλατφόρμα), αφού ο ασθενής αποβάλλει το πονηρό πόδι, μεταφέροντας βάρος σε άλλο, υγιές.
Διάγνωση της αρθρώσεως των αρθρώσεων γόνατος
Η διάγνωση καθορίζεται από τον γιατρό του ορθοπεδικού τραυματολόγου και με τη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχουν αρκετές εξετάσεις και ακτινογραφίες της άρθρωσης του γόνατος σε δύο προβολές (ευθεία και πλευρική). Τα κλινικά δεδομένα και οι εικόνες σας επιτρέπουν να καθορίσετε το στάδιο της νόσου.
Στα αρχικά στάδια της νόσου, με μικρές αλλαγές στον ιστό των οστών, μια εξέταση X -Ray δεν είναι τόσο πολύτιμη. Σε αυτό το στάδιο, η γονιμία μπορεί να διαγνωστεί με αρθροσκόπηση. Η ακρίβεια της μεθόδου είναι πολύ υψηλή, μόνο η διεισδυτική φύση και η τιμή της μπορούν να σταματήσουν.
Ο υπερηχογράφος δεν επιτρέπει μια σαφή απεικόνιση των αλλαγών στον χόνδρο των αρθρώσεων και στις ενδοεπιχειρησιακές δομές. Με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας, μπορείτε να εντοπίσετε αλλαγές στα οστά, τους χόνδρους και τις δομές των μαλακών ιστών με 85%, καθώς και το υποσπονδυλικό οστό. Με τη βοήθεια της σπινθηρογραφίας, μπορείτε να αξιολογήσετε τη μεταβολική δράση του περιθωρητικού ιστού των οστών.
Η αυξημένη περιεκτικότητα του φωσφόρου και του ασβεστίου σε αφυδατωμένο αρθρικό υγρό είναι μια απόδειξη της καταστροφής του ιστού οστού του δέρματος της άρθρωσης και της συσσώρευσης προϊόντων αποικοδόμησης. Εξετάζεται επίσης από το αίμα - μια γενική ανάλυση και ρυθμό διακανονισμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων (ESR). Το επίπεδο ινωδογόνου, ουρίας και άλλων βιοχημικών δεικτών αίματος και ούρων προσδιορίζεται.
Θεραπεία της αρθρώσεως των αρθρώσεων του γόνατος
Συντηρητικά - αντιφλεγμονώδη φάρμακα, παυσίπονα, μυϊκά χαλαρωτικά, αγγειακά, χονδροπροστατευτικά, συμπιέσεις, κινεθεραπεία, ασκήσεις φυσιοθεραπείας, φυσιότητα, ορθή.
Μικρή -Πθεραπεία - Παροαρτητικός αποκλεισμός (Novocaine + Drug Relife Pain and Eblammation), την εισαγωγή της τεχνητής λίπανσης στην ίδια την άρθρωση, πλασμολοφόρα.
Χειρουργική -αρθροσκόπηση (χαμηλή -τραυματική μέθοδος για τη θεραπεία ενδοεγκεφαλικών παθολογιών και απομάκρυνση των κατεστραμμένων δομών), ενδοπροθερητικές.
Οι συντηρητικές μέθοδοι είναι πιο αποτελεσματικές στο αρχικό στάδιο της νόσου. Συμβάλλουν σε μείωση του πόνου και της προσωρινής επιβράδυνσης στην καταστροφή του χόνδρου. Στο στάδιο ΙΙ, απαιτούνται πιο αποτελεσματικές μέθοδοι. Η εισαγωγή φαρμάκων υαλουρονικού οξέος στην άρθρωση των φαρμάκων χρησιμοποιείται για τη μείωση της τριβής και του τραύματος του χόνδρου. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα για την αποκατάσταση του χόνδρου, αλλά ταιριάζει καλά για τις λίπανσης επιφανειών. Η "PRP-θεραπεία" (plasmolifting) είναι η εισαγωγή του πλάσματος εμπλουτισμένη στην άρθρωση του γόνατος, η οποία λαμβάνεται από το αίμα του ασθενούς μέσω φυγοκέντρησης. Τρέφει τον χόνδρο και συμβάλλει στην αποκατάστασή του, καθώς τα αιμοπετάλια αυτόματης όψης περιέχουν πολυάριθμους αυξητικούς παράγοντες και κυτοκίνες, οι οποίες συμβάλλουν στην αναγέννηση των κατεστραμμένων ιστών.
Η ενδοπροθετική είναι μια κοινή και αποτελεσματική χειρουργική μέθοδος για τη θεραπεία της σοβαρής γονάρθρωσης, η οποία σας επιτρέπει να διατηρήσετε την κινητικότητα του άκρου και τη δυνατότητα διατήρησης μιας πλήρους ζωής αργότερα. Πρόκειται για μια λειτουργία υψηλής τεχνολογίας που διαρκεί περίπου μια ώρα και μισή. Κατά την μετεγχειρητική περίοδο, είναι απαραίτητη η παρατεταμένη αποκατάσταση και η κοινή ανάπτυξη. Μετά από 25-30 χρόνια, όταν η τεχνητή άρθρωση φθείρεται, είναι απαραίτητο να το αντικαταστήσετε ξανά.
Πρόβλεψη. Πρόληψη
Πρέπει να καταλάβετε ότι εάν η αρθρίτιδα άρχισε να αναπτύσσεται, τότε πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως. Εάν ανήκετε στην ομάδα κινδύνου αυτής της ασθένειας, μπορείτε να καθυστερήσετε την αρχή, συνιστάται για αυτό:
Μειώστε το φορτίο στην άρθρωση του γόνατος.
SWIM - Το νερό αφαιρεί το φορτίο.
Ανεξάρτητα από το μασάζ των μυών του κάτω ποδιού και των γοφών.
Αποφύγετε την υποθερμία και την υπερβολική εργασία.
διατηρήστε το κανονικό βάρος.
να εγκαταλείψει το κάπνισμα και το αλκοόλ.
Οι γυναίκες φορούν άνετα παπούτσια χαμηλής απόδοσης.
συμμετέχετε σε ασκήσεις φυσιοθεραπείας
Πριν ξεκινήσετε τη θεραπευτική γυμναστική, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Οι ασκήσεις εκτελούνται με αργό ρυθμό. Εάν ο πόνος ή η ταλαιπωρία εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της γυμναστικής, το μάθημα πρέπει να σταματήσει.
Πρέπει να χρησιμοποιηθούν μόνο αποτελεσματικά φάρμακα. Το καουτσούκ, οι συμπιέσεις και άλλες λαϊκές μέθοδοι που δεν ενεργούν για την αιτία της νόσου είναι αναποτελεσματικές, αλλά βοηθούν μόνο στην προσοχή από τον πόνο. Αποφύγετε τους τραυματισμούς και τις υπερφόρτωσης - άλμα, φορέστε βάρη, στέκεστε για μεγάλο χρονικό διάστημα ή κάθονται σε μια δυσάρεστη θέση. Αυτό επιταχύνει την εξέλιξη της νόσου.
Είναι επίσης απαραίτητο η διάγνωση και η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας και των ασθενειών του συστήματος εγκαίρως.
Η πρόγνωση εξαρτάται από το στάδιο στην οποία ο ασθενής στράφηκε στον γιατρό και σωστά συνεχιζόμενη θεραπεία. Όσο πιο γρήγορα ξεκινάτε την ικανή θεραπεία, τόσο υψηλότερες είναι οι πιθανότητες αποφυγής της χειρουργικής επέμβασης.
